Sōm takie miasta, kere zwiydzo sie skuli cufalu. Bo szofer w czasie autostopowej rajzy wyciepuje nos w jakim cudzym miyjscu, bo odwołujōm nōm cug, bo jadymy na kole i po drōdze sie tracymy abo… skuli przesiadki miyndzy fligrami.
Warszawa-NYC bez Helsinki. Piytnoście godzin na przesiadka w Finlandii. Żol by było niy wylyź za bezcłowo zajta i niy zoboczyć miasta. Tōż planowe lōndowanie ô jedynostej wieczōr, chwila łażynia po prōznym lotnisku, sztyry godziny drzimoty na ławce w miynkij, niybieskij skōrze, ładowanie mobilnioka i na autobus.
Lotnisko Helsinki-Vantaa, 5:06
5€ do autōmatu, drukowanie farkarty, dźwiyrze sie otwiyrajōm, odjazd. Autobus numer 620 spōźniōny cztyry minuty. Budzik na 5:40. Drzimoty.
Bana Helsinki, 5:48
Na miyjscu. Na szczynście niy szło przespać – ôstatni przistanek. Plan: nazot ô 10:10. Bezma sztyry i pōł godziny łażynio. No to sztart!
Plac przed banōm, 5:55
Syf taki, że sie zastanawiōm czy to rychtyk je ta Finlandia, ô kerej godajōm, że tako je snōżno i dbo ô środowisko. Papiōrki, flaszki, paczki po cygaretach. Właża na Päärautatieasema i wszyjsko rozumia. Jedni skacowani, drōdzy sztyjc ôżarci, chop w eku dopiyro ôtwiyro flacha. Nidziela rano to dlo nich jeszcze sobotnio noc. Wyłaża, trzimia sie daleko od mewōw, kere zjodajōm nygi wczorajszego futru.
Hawyna przi rynku, 6:15
Po przynściu kōnska miasta już coroz lepij do wyglōndało. Zaczyli pomału zbiyrać hasi, autka pucowały drōgi. Przilozłech nad woda. Kole mie szif z abcybildrym Suomenlinna. Czytołech, że to trzeba ôbejrzeć w Helsinkach. Yno czy starczy czasu? Odjazd za trzi minuty. Bilet z trasy z lotniska ważny jeszcze yno bez siedym.
– Mōm tako farkarta, zajada na nij?
– Ja, to idzie piytnoście minut, ale żodyn ci mandatu niy do, siodej na rzić!
Suomenlinna, 6:35
Forteca na wyspie wpisano na lista erbowizny UNESCO w 1991 roku (dobry rocznik!). Dołech se godzina na trasa na drugi kōniec i nazot. Wyszło 1.5. Niy było synsu wartko lecieć, bo cały przirok spokojnej wsi by sie stracił. Postawili to w ôziymnostym wieku, nazwa ôznaczo ‘twierdza fińsko’. Kedyś miała brōnić Helsinek od morskij zajty (przed Rusami chyba).
Suomenlinna-cyntrum, 6:55
Spotykōm trzech ludzi. Jedna baba prawie wylazła z dōma z psym. Chop poszoł polotać a drugi… chyba wybroł ta sama trasa co jo. Przez cało insla mie kludził. Tela yno, że jo zbiyrołech spōminki, a ôn flaszki.
Hawyna, 8:20
Po drōdze kanōny i gryfny landszaft. Leca na mōj ‘damfer’, płynymy nazot.
Rynek/Torg, 8:35
Stowōm na dugszo chwila przi nojpiykniyjszej fontannie świata. Liryczno!
Dalij na miasto, 8:45
Jachty, szify, mataczki. Jedne do wynajyncia, inksze do przedania. Na dwōch sztyjc impreza. Jak sie wejrzało trocha dalij, to szło ôboczyć w jakim stylu Finowie stawiali (stawiajōm?) kole siebie chałpy.
Plac Synatu, 9:00
Symbol fińskij stolicy – Katedra w Helsinkach. Bioło, nad drōgami, dostympno dopiyro po przynściu schodōw. Prezyntuje sie rychtyk szwarnie. Helsingin tuomiokirkko je luterańsko. Przed niōm, na Placu Synatu, stoi pōmnik cara Aleksandra II. Akuratnie widać kaj je cyntrum miasta. Bezmaś obowiōnzkowo trzeba wejrzeć w Helsinkach na trzi kościoły: bioły, czerwōny i skalny. Tōż cisna do drugigo.
Kościōł Ortodoksyjny, 9:20
Szału ni ma. Trza było lyź do strzodka. Ani porzōmnego bildu ni mōm.
Temppeliaukio Kirkko, 9:45
Zostoł mi Kościōł w Skale. Pedzioł mi ô nim chop, kery w Rybniku znany je przede wszyjskim skuli tego, że je super belfrym. W moich ôczach tyż wybitny znowca kultur i szportowiec, kery perfekcyjnie godo po czesku! Tōż jak Pan Darek polecił, to poleciołech jeszcze na tyn kościōł wejrzeć, chocioż czasu było fest mało. Na miyjscu rychtych fajne wrażynie – cało świōntynia wydropano w kamiyniu i przikryto tōnōm kopru. Moje bildy wyszły tam “tak se”, tōż wciepuja jedne ze internecy, coby yno pokozać jako to wyglōndo.
Śniodanie w McDonald’s, 9:55-10:05
Jak to wdycki je – jak sie czowiekowi gibie, to… sie kawa wiecznie leje. Czułech, że trzaby już jakieś śniodanie zjeś, to żech zaryskiyrowoł. Zdōnżyłech gynau jak szofer zawiyroł dźwiyrze.
Autobus, 10:10
Zicōm, jym, czytōm wiela jeszcze szteli szło tam ôbejrzeć i wiela dobrego futru w siebie wciś (keby yno ôtwiyrali jakieś restauracyje ô szōstej rano w nidziela). Trzeba sam bydzie zaś przijechać. Ale już niy samymu i niy we strzodku nocy.
