Chcielimy już naszkryflać cosik ô Miami, Key West abo Nowym Orlyanie. Wiymy, że wolicie czytać ô tym, co je dalij, sami tak czasym mōmy. Tako je chyba natura czowieka – za rzykōm fajnie, za morzym rychtyk gyszpant, ale dziepiyro za ôcyanym niy idzie ślepiōw odlepić. Ale i za ekiym, i w inkszej tajli miasta, sztyjc idzie znojś co gryfnego, nowego, bōntego. Piszymy ô tym, bo sami co chwila ô tym przepōminōmy, a chcymy spamiyntać. I chcymy, cobyście Wy tyż spamiyntali.
Lizbōna mo miradouros, skuli kerych kożdy lizbōńczyk umi kożdy dziyń czuć szmeterlingi w basie (take jak te, kedy frela widzi szykownego pakera). Bez rajzy na Madera, do Porto abo Lagos. Miradouros – po polsku: punkty widokowe – sōm jak korōna tego piyknego miasta. Po ślōnsku zmianujymy je “sztele landszaftowe“, okej?
Miasto na gōrkach – fol przileżytości do wycyckania ôpcyji „panorama” w nowych aparatach i mobilniokach. Gōrki pōmogajōm tyż gibko chycić co kaj je w Lizbōnie. Wejrzijcie na mapka, a potym ciście dalij. Przed Wami nojlepsze, co idzie w tym mieście znojś, forgot!
Drōga na wiyrch
Najprzōd trza tam wylyź. My co jakiś czos bai pod gōra lotali. Z poczōntku – jak ze wszyjskim – ni ma leko, ale z tydnia na tydziyń już szło coroz lepij. Toć, jak sie widzi za sobōm 500 schodōw i sie pokozuje, że to ni ma ani pōłek, to sie odechciywo, ale…
…dyć na wiyrchu czeko nagroda! 😉 Znaczy sie trza se ta nagroda tyż na tyn wiyrch przitargać, ale nic tak niy smakuje jak vinho verde na miaradouro pod wieczōr.
A! Okrōm krziwego zola, po drōdze treficie tyż na fol gryfnych chałpek. Niy śmicie ciś przed sia z ôczami w zolu!
Miradouro de São Pedro de Alcântara
Dwa tarasy, masa zielōnego, pora ławek i cołkie cyntrum Lizbōny gynau przed nami. Idzie dychnōnć, pomaszkecić i porozprowiać w pokoju. A jak już bydzie za cicho, to do Bairro Alto je yno pora krokōw.
Włazicie za fraj, kedy yno chcecie. Tela, że czasym, skuli klary, biyda je nasztelować aparat, tōż nojbezpiecznij bydzie tam zōnś kole połednia.
Co nojlepij widać? Dziylnice: Baixa, Alfama, Graça, Zōmek św. Jorga i Katedra Sé.
Miradouro de Santa Catarina
Ta mało sztela ôdkrylimy skuli tego, że Matis robił 10 minut piechty stamtōnd. Plac św. Katarziny je trocha na kraju, tōż jak kery przijyżdżo do Lizbōny yno na pora dni, to sie tam niy ciśnie. A żol, bo miyndzy drōgami na zachōd od Bairro Alto tyż idzie zoboczyć masa piyknych placōw.
Kawiarnia, pora miyjsc do zicniyńcia i rzeźba Adamastora (morsko bestyjo). A to wszyjsko yno dwanoście minut ôd bany Cais do Sodré.
Co nojlepij widać? Masa żōłtych chałpek z zachodnij czynści miasta, Tag, Cristo Rei i Most 25. Kwiytnia.
Miradouro das Portas do Sol
Nojlepij znano sztela landszaftowo w Lizbōnie. Na Alfamie, zaro kole torōw, po kerych jeździ znōmy żōłty tramwaj 28. Ni ma turysty, kery by tam niy sztopnōł chocioż na chwila. Beztōż czasym je biyda zrobić se zdjyncie – ludzie sie cisnōm jedyn na drugigo, a niyroz trza i swoje wystoć w raji. Pod wieczōr ni ma już takij presy, bo turyści ôdjyżdżajōm, a lokalsi wolōm inksze place.
Co nojlepij widać? Cołko Alfama, Pantyōn Narodowy i Kościōł z Klasztorym św. Wincyntego.
Miradouro Santa Luzia
Zaro wele Portas do Sol je sztela św. Luci. Nojbardzij artystyczno ze wszyjskich, bo uwidzicie tam i masa kwiotkōw, i azulejos na ścianach, i… basyn z wodōm modrōm jak z ôbrozka.
Co nojlepij widać? Tak jak pryndzyj, bo wiela dalij my sie niy ruszyli – Alfama, Pantyōn Narodowy, kościōł św. Wincyntego i snożny, bioły kościōł Santo Estêvão.
Miradouro da Graça
Jeszcze jedne feeest znane miradouro. Tukej już rychtyk idzie pedzieć, że widać cołko Lizbōna. Uwidzicie i Zōmek św. Jorga, i plac Martim Moniz, i ruiny Carmo, i most… Yno Jezusa z Almady ni ma. Na wiyrchu bydziecie tyż mieli przileżytość ôboczyć roztomaite, bōntne tuk-tuki – małe autka ze przewodnikiym “wbudowanym” w strzodku 😉 Fest popularne, bo i gibkie, i wygodne, i (chyba) niydroge.
Miradouro da Senhora do Monte
Na kōniec nasze dwa ulubiōne. Miradouro da Senhora do Monte je na pōłnoc ôd Graça. Leży trocha wyżyj i czuć tam taki luźniyjszy klimat. To je gynau ta sztela, w kerej wino nojlepij smakuje. Beztōż jak Kasia z Pyjtrym przijechali w byzuch w strzodku swojij rajzy pożyniaczkowej, to wyleziynie pod ta gōrka bōło naszōm piyrszōm idyjōm. Idzie roz-dwa pokozać kaj co je, a potym se czympnōnć na kraju (dejcie pozōr coby niy sfurgnynć) i doczkać do zachodu.
Co nojlepij widać? Wszyjsko.
Miradouro “Wele Chałpy”
Czytocie sztyjc? Super 🙂 To już je kōniec rajzy po landszaftowych sztelach. Ta ôstatnio znodlimy wele naszyj chałpy. Niczego szpecjalnego niy widać, ale żodyn tam niy łazi. Po dugim dniu idzie ściepać szczewiki i zjeś wieczerzo w spokoju 🙂 Musicie wysznupać adres: Rua Marques da Silva.
Tela. W nastympnym poście jeszcze pora szteli, kere same sōm szumne i z kerych piyknie miasto wyglōndo – aufcugi, parki i place.
PS. Tyn post i nasze łażynie po portugalskij stolicy było łatwiyjsze dziynki zajcie www.infolizbona.pl – znojdziecie tam ô Lizbōnie wszyjsko to, czego niy znodliście u nos. Naprowda gryfne, wejrzijcie przed rajzōm. I niy, to ni ma post spōnsorowany 😉