Jak sie mo za kamratōw Goroli, to idzie sie z nimi ganc wartko powadzić. Skuli czego? Polityki, fusbalu abo pijyndzy? Toć. Ale tak to po prowdzie idzie sie wadzić z kożdym – z Gorolym, Ślōnzokiym i Auslyndrym. Tela, że przi godce z ludziami, kerzi po naszymu niy poradzōm, a godajōm po polsku, je jeszcze inkszy problym. Podane słowa.

Jak sie kuknie na zdanie po polsku i kole tego na te same zdanie tuplikowane na ślōnski, to bydzie tam masa wyrazōw, kere bydzie sie jednako szrajbowało, jednako czytało i bydōm ône znaczyć to samo. I tukej wszyjsko gro. Problym sie pokozuje, jak worty sie szkryflo tak samo, a po ślōnsku i po polsku znaczōm blank co inkszego.

Dzisioj nastympne piynć takich bajszpili, cobyście niy musieli wiyncyj kōmbinować czamu sōmsiod po ôstatnij spōlnyj wiyczerzy sie do Wos niy ôdzywo. Z bildami, coby lepij to wszyjsko spamiyntać.

Piyrszo tajla “Jak sie niy powadzić z Gorolym?” – TUKEJ.

Sam

Słowo krōtkie, ale umi narobić moc problymōw. Bezmaś nojwiyncyj na zaczōntku znajōmości miyndzy Ślōnzoczkōm a Gorolym. Wiycie, jak sztyjc żodne niy wiy co i jak, na co se idzie zezwolić i czego ta drugo zajta chce. Mielimy takich kamratōw – Andrzeja i Ilōnki – co skirz worty “sam” sie feeest powadzili.

“Kaj żeś je?” – pedziała roz Ilōnka bez mobilniok do Andrzeja. “W domu, a gdzie mam być? Internet przeglądam”. Miyszkajōm niydaleko ôd siebie, a dziołcha gynau narychtowała jodło, tōż godo: “Dobre, to bydź sam za 10 minut”. Andrzej sucho, swoim uszōm klapatym niy zawiyrzo. Myśli se “Sam, za dziesięć minut? Wreszcie! Nago online!”. Ludzie dzisioj roztōmaite gupie idyje majōm, tōż tyn Andrzej napolōny seblyko sie, ustawio Skype, drzwiyrze zawiyro na trzi zōmki, lygo sagi i czeko. Ilōnka w chałpie tyż czeko. Dziesiynć minut, dwadziścia. Po pōł godzinie rolady i kluski zimne, piwo downo wygazowane.

“Ôstatni roz żech naszykowała ôbiod jakimu chopowi. Ôstatni!”

Klara

Piyrszy tydziyń maja, przilatuje Andzia cołko zgrzoto ku Marcie: “Marteczko! Widziałaś?! Klara, Klara już jest!”. Marta udziwiōno, kuko na Andzie jak na choro. Czamu ta dziołcha tak przeżywo, że klara wylazła? Dyć je maj, tōż świynty czos na fajno pogoda. I jeszcze tym mobilniokiym kiwie przed gymbōm – mo se pogoda sprawdzić abo co? Dyć starczy do wiyrchu wejrzeć i zaro widać, eli świyciy, eli niy… A tak w ogōle to niech Marty żodyn niy nerwuje, bo ôna mo inksze starania – przeca we tym tydniu baba ôd Lewandowskigo mo urodzić, a Marta yno tym żyje. Ciekawo je fest, jakie miano dajōm tymu bajtlowi…

Podany

Ze bajtlami je sztyjc masa roboty i problymōw. Tukej sie zdrzisto, tamek umaże, keregoś chlaśnie i tak durś. Ale już blank ciynżko je, jak w gości prziłażōm Gorole. Bylimy niydowno u Magdy, synek sie jij urodził. Przilyźli tyż jacyś inksi ludzie, bezmaś “z lubelszczyzny”. Mały śpi, ale rozprowiōmy se ô nim. Widzielimy już ôd niego gymba na bildzie, tōż godōmy “Te, Magda, ale tyn Hubercik to podany do ōmy Heli je, pra?”. Magda godo, że ja, że u nich we familiji to je norma. Wtynczos te Gorole tak suchajōm, suchajōm i ôroz przeciepki robiōm: “Ale jak to tak?! O dziecku jak o piłce? Podany? I to jeszcze dziś, jak mieliśmy go poznać?!”. My w ryk, kulōmy sie ze śmiychu, a ôni do nos, że my sōm miechym piźniyni… Bodej ôstatni roz my sie trefili.

Zōłza

Nidziela, ôbiod. Hyniek – Gorol z Mazowsza, ale wżyniōny na Ślōnsku – prosi Gynka na gościna. Tyn mu załatwił fajne nowe auto, gynau ôd piyrszego ajnzecera, po taniości. Nimieckie, tōż takie lepsze. A tyn Nimiec – wiadōmo – ślimtoł jak przedowoł. Ale udało sie maszyna dostać, tōż Gynek prziszoł ze familijōm na nidzielny ôbiod, a i potym chapli z Hyniym sznapsa abo dwa.

Pyndziałek, ranno szychta. “Wiysz Hyniek, musza Ci cosik pedzieć” – zaczył Gynek – “Wszyjsko miołeś wczora dobre na tym ôbiedzie, ale ta zōłza… Tela czekanio, aż wylezie ze kuchnie, a jak żech już nia mioł na stole i żech kapka sprōbowoł, to dramat, nic mi niy posmakowała. Ale niy gorsz sie Hyniek, okej?”. Chlast, ciul, Gynek wytargany za szmaty. “Nazywać moją żonę zołzą i jeszcze narzekać i insynuować, jakoby oddała mu się na stole? Koniec znajomości!”.

Bez

“Wiktor wziął się do roboty bez ogródek” – pedziała kamratka ōmie jak ta sie spytała jako idzie naszymu bracikowi robota przi ôd nij chałpie. Ōma Hilda se myśli: “Jerōmbel, ale gańba, mody mioł chałpa posztrajchować, a sie chycił roboty bez zygroda. Ôbgodani my sōm. Wiyncyj sie sam niy pokoża…”.

Przajecie drugij tajli “Jak sie niy powadzić z Gorolym?”? Podejcie dalij tyn tekst abo absznit piyrszy abo ajnfach zostowcie nōm jako przajka na Facebooku. Bydymy fest radzi! 🙂